Door het grote gastatelier van De Pont, dat Van Vught in 1994-1995 tot zijn beschikking had, nam de dynamiek van zijn werk toe. Hij ging aan de slag met banen papier van zo’n twintig à dertig meter, die pas later in stukken werden opgedeeld en verder bewerkt; aanvankelijk hadden de vellen geen boven- of onderkant en ontwikkelden ze zich in alle richtingen. En terwijl hij in zijn eigen atelier afhankelijk was van lange droogtijden, werkte hij nu aan tientallen bladen tegelijk: ‘ik kon er overheen lopen, middenin zitten, fysiek heel aanwezig zijn in en rond het werk.’
.