De films van Isaac Julien (Londen, 1960) zijn een mengeling van feit en fictie, esthetiek en kritische reflectie. In de afgelopen jaren is ook de architecturale opstelling van de projectieschermen een opvallend gegeven. De filminstallatie Playtime is daarvan een spectaculair voorbeeld. Dit werk vormt het hart van de tentoonstelling in De Pont. Daarnaast werd met een achttal films in ‘single screen’ versie een overzicht gegeven van Juliens oeuvre uit de afgelopen dertig jaar. Grote fotowerken, die in nauwe samenhang met de films zijn ontstaan, maar als op zichzelf staande kunstwerken functioneren, completeren de expositie.

Isaac Julien heeft in zijn films verhalen verteld over etnische afkomst en maatschappelijke kwetsbaarheid, over seksualiteit en gender, over schoonheid en kapitaal. In Playtime richt hij de camera op de kunstwereld en geeft hij een even kritische als satirische kijk op de verstrengeling van kunst en kapitaal. De filminstallaties van Julien laten zich vergelijken met een muziekstuk, waarin verschillende stemmen tot klinken worden gebracht. Niet het verhaal, maar de ritmiek van beeldvoering en geluid geven structuur aan de vaak overweldigende en geraffineerde beelden. Zijn films zijn tot in elk detail doorwrochte composities in ruimte en tijd, waarvan de vele lagen zich niet in een keer laten overzien.

Klik hier voor de tentoonstellingspagina op de website van De Pont en bekijk hier meer werk van de kunstenaar.