De ‘void’ of ‘lege ruimte’, als metafoor voor het onbekende dat desalniettemin een veronderstelde aanwezigheid bezit, is een centraal thema voor Anish Kapoor. Opmerkelijk genoeg heeft een deel van zijn werk juist een grote fysieke aanwezigheid. Vooral de afgelopen jaren heeft hij vaak enorme stenen gebruikt die aan de buitenkant ruw zijn gelaten, maar waaraan hij een ‘innerlijke ruimte’ heeft gegeven die zo perfect glad is gemaakt dat deze immaterieel oogt.
Kleur is een essentieel onderdeel van Kapoors werk. In veel van zijn werken past hij intense, verzadigde kleuren toe die licht lijken te absorberen en daardoor vaak ongewone optische effecten veroorzaken. Bij De Pont toont de kunstenaar voor het eerst een aantal werken zonder kleur: met hout heeft hij rechthoekige, volledig witte ruimten gemaakt die aan weerszijden van openingen zijn voorzien. Omdat de binnenkant volkomen glad is, wordt het oog van de toeschouwer door niets anders ‘getrokken’ dan de opening aan de andere kant van de ‘box’. Het effect is heel eigenaardig: de andere kant bevindt zich ogenschijnlijk niet voor, maar achter de toeschouwers, die lijken te zijn verdwenen uit hun eigen gezichtsveld.